Als de federale regering de subsidiëring van nieuwe windparken wil halveren op basis van een CREG-studie naar goedkope aanbestedingen in Nederland, dan moet ze het hele Nederlandse systeem overnemen en niet alleen de scherpe prijzen.
De vraag of het Belgisch systeem van het toekennen van concessies voor windmolenparken op zee niet aan herziening toe, is terecht. Daarbij werkt het recente ‘succes’ in Nederland, waar Dong Energy en Shell in een aanbesteding voor heel lage bedragen concessies hebben gekregen in Borssele, als een rode lap op onze federale regering.
Het is intriest dat men er alles aan doet om het draagvlak voor duurzame energie nog kleiner te maken, en dat is vanuit politiek oogpunt moeilijk te begrijpen
Ze heeft dan ook het plan opgevat om subsidies voor de volgende windmolenparken te plafonneren op maximaal 64 euro per MWh opgewekte stroom. Begrijpelijk, maar ze mag dan wel geen Belgische appelen vergelijken met Nederlandse peren.
De CREG, die op verzoek van minister van Energie Marie-Christine Marghem (MR) de vergelijking heeft gemaakt, zou ook moeten aangeven dat het Nederlands systeem ook nog andere verschillen inhoudt.
Zo zouden de reeds geïnvesteerde ontwikkelingskosten in projecten moeten terugbetaald worden, mocht men ervoor kiezen om deze concessies opnieuw te gaan veilen volgens de Nederlandse succesformule.
Wil men dus hier het recente succes van Nederland met de windparken in Borssele herhalen, dan kan men niet kiezen voor halve maatregelen. Men moet dan ook de andere spelregels overnemen en opnieuw beginnen met een biedproces, en wel volgens hetzelfde Nederlandse concept.
Concessiehouders
Want indien men nu aan de reeds toegekende concessiehouders, die nog moeten beginnen bouwen, gaat vertellen wat ze nog kunnen krijgen, zonder de andere spelregels over te nemen, kan men beter van nul herbeginnen. Onze Nederlandse vrienden hebben trouwens net hetzelfde gedaan toen ze vonden dat de eerste parken daar op een foutieve manier waren toegekend.
Waarom neemt men niet meer de tijd, en geeft men de bevoegde minister geen mandaat om te onderzoeken of we niet beter het volledige Nederlandse systeem overnemen voor de nog toe te kennen windparken?
Volgens deze stelling hebben dan alle parken van Engeland en Duitsland ook teveel betaald voor hun concessies.
Het doel van de CREG-studie was niet om aan te tonen hoeveel meer wij betalen voor onze eerste windmolenparken op zee vergeleken met de recent toegekende in Nederland, maar wel om een mogelijk succesvol systeem te kopiëren.
Natuurlijk toont het rekenwerk aan dat volgens deze procedure onze eerste parken wellicht duurder uitkomen dan de eerste Nederlandse, maar dat is geen reden om te besluiten dat wij dus teveel betalen. Want volgens deze stelling hebben dan alle parken van Engeland en Duitsland ook teveel betaald voor hun concessies.
Zonnepanelen
We zitten weer in hetzelfde straatje als met de zonnepanelen. Er wordt één facet gebruikt om er vervolgens een niet relevante conclusie aan te koppelen.
De juiste conclusie is veel belangrijker: dat we met windmolenparken op zee steeds goedkoper stroom gaan produceren, die we dan ook voor andere doeleinden kunnen inzetten. Hopelijk vergeet men hierbij niet dat er nog hele onderdelen ontbreken aan onze verduurzaming. Denk bijvoorbeeld aan grootschalige opslag via het omzetten van wind in waterstof.
De juiste conclusie is veel belangrijker: dat we met windmolenparken op zee steeds goedkoper stroom gaan produceren, die we dan ook voor andere doeleinden kunnen inzetten.
Het is intriest dat men er alles aan doet om het draagvlak voor duurzame energie nog kleiner te maken, en dat is vanuit politiek oogpunt moeilijk te begrijpen. Het toont vooral aan dat we meer dan ooit een onderbouwde energievisie nodig hebben waarmee we als samenleving keuzes kunnen maken die breed gedragen worden.
Deze regering is al meer dan halfweg, en het blijft wachten op een energievisie.
Artikel uit De Tijd van 20 januari 2017